Delen
Verslag

2024 - Toscane

Paasvakantie


2024 - Toscane

Voor het eerst in al die jaren hebben we besloten met de Paasvakantie 2 volle weken vakantie te nemen en op die manier ook wat verder te kunnen rijden in de hoop op zonnig en warm weer. Die zon is iets waar we de voorbije maanden in België niet veel van gezien hebben. Regen daarentegen in overvloed. We kijken dus wel uit naar wat zon. Die hopen we te vinden in Toscane. Als alles volgens plan verloopt zullen we 11 volle vakantiedagen ter plaatse hebben. M.a.w. een voldoende lange periode die verantwoordt dat we 1.400 km moeten overbruggen en daar toch bijna 2 dagen (enkel) over doen met de mobilhome.

 
30/04/2024


30.03.2024 - Heenreis

Iets na 5u ’s ochtends starten we aan deze Toscane-reis. We plannen 2 dagen voor de heenrit met een overnachting ongeveer halverwege aan het vierwoudstedenmeer in Zwitserland.

Het is de hele dag zeer grijs, maar wanneer we onze tussenstop aan het Vierwoudstedenmeer naderen, klaar het toch een beetje op en kijken we al uit naar ons plekje op de camping … maar die blijkt volledig te zijn volzet. We hadden niet gereserveerd in de veronderstelling dat dit deze periode van het jaar nog niet nodig zou zijn (de camping was trouwens nog maar 2 dagen open). Een les voor een volgende keer!

We rijden dus noodgedwongen verder en tot onze spijt kantelt het weer terug helemaal met zeer stevige windstoten (die hard aan de mobilhome duwen en trekken) en veel regen. Ter hoogte van de Gotthardtunnel ligt er zelfs recent geruimde sneeuw langs de kant van de weg en zit alles ‘pot-toe’ met laaghangende mist. De temperatuur is daar ook gedaald tot enkele graden boven nul. Onze hoop is dat het beter weer wordt wanneer we de Alpen achter ons kunnen laten, waardoor we beslissen door te rijden. Maar die hoop is ijdel gebleken en van de normaal idyllische meren van Lugano, Maggiore en Como zie we niks omdat alles grijs is dichtgetrokken.

Ondertussen zijn we Italië binnen gereden en begint de zoektocht naar een gepaste overnachtingsplaats (ondertussen reeds in de schemering van de avond). Aangezien we niks hebben voorbereid qua overnachtingsplaatsen in deze regio (en dus al onze zinnen hadden gezet op een overnachting aan het Vierwoudstedenmeer), opteren we noodgedwongen voor een parkeerplaats van een servicestation langs de autostrade. Dat is best wel een zoektocht want we passeren zijn stuk-voor-stuk te kleine parkeerzones. Het moet zowat de 4de poging zijn, wanneer we iets voorbij Milaan toch een tankstation vinden met ruime parkeermogelijkheid waardoor we er geen last hebben van het verkeer en bijbehorend lawaai van de autostrade. Op zich best wel een goede plek. Het wordt er wel even akelig wanneer we net na het avondeten een alarm van een wagen horen afgaan die er elektrisch stond op te laden en kort daarna beseffen dat de achterruit is ingeslagen en zaken uit de wagen gestolen zijn. De onfortuinlijke eigenaars (blijkt een Belgisch gezin te zijn) staan er in de pletsende regen te telefoneren. De politie komt erbij, maar die zijn finaal snel terug weg … wellicht omdat ze bij dergelijke zaken niet veel aanknopingspunten hebben (we hebben dat zelf een aantal jaren geleden aan den lijve mogen ondervinden op een parking in het Franse Nancy). Dit gebeuren geeft geen gerust gevoel voor onze overnachting daar. In het bijzonder met de fietsen die we achter aan de mobilhome bij hebben. Alles is wel met dubbele sloten beveiligd, maar toch slapen we niet vast en kijken we bij het minste of er niet achteraan aan de fietsen gemorreld wordt. Nogmaals een les dat we voor een overnachting op voorhand iets reserveren waar we veilig en gerust staan.

Doordat we niet zoals gepland aan het Vierwoudstedenmeer hebben overnacht, maar al tot voorbij Milaan zijn gereden, hebben we morgen een minder lange tocht (nog slecht een dikke 400 km van de in totaal 1.400 km) voor de boeg. M.a.w. goede vooruitzichten voor morgen, maar het heeft er vandaag wel een ongepland vermoeiende dag van gemaakt.

 
30/04/2024


31.03.2024 - Vervolg heenreis & bezoek Montepulciano

De overnachtingsplaats op de parking langs de autostrade iets voorbij Milaan was op zich wel OK (rustig, geen hinder van verkeer en een shop vlakbij), maar de gebeurtenis van gisterenavond met de inbraak in een wagen die vlakbij stond, heeft ons toch niet vast doen slapen. Echt uitgerust zijn we m.a.w. niet. Gelukkig hebben we niet zo’n lange rit meer op het programma. Die is door de langer dan geplande rit van gisteren met een dikke 300 km ingekort.

Het is opnieuw zeer grijs weer. Geen Paaszonnetje dus op deze Paaszondag. Het lijkt er volgens de weerapps op dat we tot dinsdag (nog 2 dagen dus) zullen moeten wachten op een periode van beter weer. Tijdens de rit van vandaag krijgen we opnieuw stevige regenbuien voorgeschoteld. Wanneer we Firenze naderen klaart het plots toch wat uit en spelen we even met het idee of we niet moeten stoppen voor een bezoekje aan Firenze (nu we toch een minder lange rit hebben vandaag) … maar dan komen we één van de vele tunneltjes uit en is het plots weer grijs met gedruppel. We houden ons dan maar aan het oorspronkelijke plan en rijden verder.

Tegen de middag naderen we onze bestemming al en besluiten we daarom naar Montepulciano te rijden om al een bezoekje aan dit historische stadje mee te pikken. Het is op dat moment opnieuw iets meer uitgeklaard al blijft de zon verborgen achter een grijs en dicht wolkendek en ligt de omgeving er mistig en wat troosteloos bij. Dit is zeker nog niet het zonnige en mooie Toscane dat we als beeld voor ons hebben … nog effe geduld.

Het is zondag én Pasen … ongetwijfeld een recept dat het toeristische Montepulciano nog drukker dan anders maakt in deze periode. We vinden gelukkig nog een plekje om de camper te parkeren en kunnen er voor 10 euro ook blijven overnachten … dat is bij deze dan meteen beslist.

  Wat info over Montepulciano en haar wijntraditie

Montepulciano is een van de hoogstgelegen plaatsen van Toscane. Het ligt op een hoogte van 605 meter. Op het Piazza Savonarola staat een leeuw, de marzocco, het symbool van Florence. Montepulciano maakte deel uit van de strijd tussen Siena en Florence. Toen Siena er nog de baas was, stond op deze plek een wolvin, die in 1511 het veld moest ruimen voor de leeuw. En hoewel beide steden nu niets meer te zeggen hebben in Montepulciano, is de leeuw blijven staan. Bekender dan de leeuw is echter de Vino Nobile di Montepulciano, de ‘edele wijn van Montepulciano’. Deze wijn wordt gemaakt van een kloon van de Sangiovese-druif, de Prugnolo Gentile geheten. Het oudste document dat melding maakt van wijn uit Montepulciano dateert uit 789. Arnipert, een priester, bood toen aan de kerk San Silvestro een stukje grond aan op het terrein van het kasteel van Policiano, waar reeds wat wijnranken groeiden.

Montepulciano duikt daarna weer op in de documenten in 1350, als er voor het eerst afspraken op papier worden gezet over het exporteren van de lokale wijn. In de zestiende eeuw wordt de wijn nog bekender, als Sante Lancerio, de cantiniere van paus Paulus III de Montepulciano definieert als ‘perfettissimo tanto il verno quanto la state odorifero, polputo, non agrestino, né carico di colore, sicchè è vino da Signori’, de perfecte wijn voor adellijke heren.

Sindsdien is de wijn van Montepulciano echt heer en meester – en niet alleen op de tafel van adellijke heren. In 1966 kreeg de wijn een DOC-keurmerk, in 1980 werd de koning der wijnen (de Vino Nobile) bekroond met het DOCG-predicaat en wordt daarmee net iets hoger aangeslagen dan de Vino Rosso di Montepulciano, die een DOC-status heeft.

Het DOCG decreet stelt dat:

  • De benaming Vino Nobile di Montepulciano geldt enkel voor rode wijnen
  • De samenstelling van de wijn moet uit minstens 70% Prugnolo Gentile (Sangiovese) bestaan. Er mag aangevuld worden met Canaiolo Nero (maximum 20%) en met maximum 20% andere rassen die zijn toegestaan in de provincie van Siena. Het aanvullen met witte druivenrassen is verboden.
  • De maximum opbrengst bedraagt 80 hl/ha.
  • Het alcoholpercentage moet minstens 12,5 % bedragen.
  • Minimale houtlagering gedurende twee jaar.
  • De Riserva mag niet voor drie jaar worden verkocht, te rekenen vanaf de 1e januari volgend op de oogst. Het alcoholpercentage moet minimaal 13% bedragen. Minimale houtrijping is vereist van 3 jaar.


De Vino Nobile di Montepulciano heeft zijn karakter en persoonlijkheid te danken aan de Prugnole Gentile. Deze lokale variant op de Sangiovese wordt het vaakst gecombineerd met een klein percentage Mammolo en Canaiolo Nero. Twee complementaire druivenrassen die ook voor de vervaardiging van de wijnen met herkomstbenaming Chianti en Chianti Classico worden gebruikt. Voortaan wordt ook een klein percentage aan internationale druivenrassen zoals Cabernet Sauvignon en Merlot tot de herkomstbenaming toegelaten.

(Bron: Ciao tutti & Wijnkennis)


De lange tocht én de eraan voorafgaande behoorlijk slapeloze nacht zorgen ervoor dat we vroeg in bed liggen. Hopend op toch wat beter weer dan wordt voorspeld voor morgen.


Linken

 
30/04/2024


01.04.2024 - Montepulciano - Chiesa Di San Biagio

Vannacht was er zeer stevige wind in die mate dat de nadarhekkens die op de parking in Montepulciano stonden allen zijn omgewaaid. We hebben ook ’s nachts het dakvenstertje van de mobilhome dicht gedaan vanwege het lawaai door die wind. Geen aangenaam weer dus … en dat zal zo nog een dikke dag aanhouden. Het enige lichtpuntje is dat het tot de middag droog zou blijven. Dat zien we als een optie om een niet vooraf gepland tochtje vanuit Montepulciano te maken naar de mooie renaissance kerk “Chiesa Di San Biagio” om in een lus aan de voet van het dorp een wandeling van zo’n 12km te maken. Dat moet lukken op een voormiddag om dan tijdig terug te zijn en iets te eten in het dorp en op die manier de regen voor te zijn.

In tegenstelling tot gisteren ligt Montepulciano er nog verlaten bij wanneer we aan deze wandeling beginnen. De wind is wat meer gaan liggen, maar het blijft grijs en mistig. Onderweg vallen er af ten toe wat druppels, maar niks ergs … maar het zijn wel “vuile” druppels. Dat was ons gisteren in het tweede deel van onze heenrit (toen we ook frequent regen hebben gehad) ook al opgevallen. Samen met de regel valt er blijkbaar ook veel stof/zand uit de lucht. Die kleine miezer maakt dat alles vol komt te staan met kleine zandplekjes. Het fotoapparaat dat ik rond de schouder heb hangen en de GPS die aan de rugzak hangt zien er binnen de kortste keren niet uit.

Het is op zich een mooie wandeling (op een wat ongelukkig stukje langs de weg), maar het zou pas echt tot z’n recht zijn gekomen bij wat meer zon. Daar kijken we echt wel naar uit voor de geplande activiteiten van de komende dagen.

We zijn net voor de middag terug in het dorp waar het ondertussen terug gezellig druk is geworden en velen net als ons wellicht uitkijken naar een plekje om te eten. Dat vinden we in het kleine maar knusse “La Bottega Del Vino”. Lekkere Italiaanse kost bij een Vino Nobile di Montepulciano. Top! Lekker wijntje trouwens van wijndomein Luteraia.

Terwijl we van het lekkere eten geniet is het stevig gaan regenen. Dit was – zoals later die dag zal gaan blijken – een klein tussentijds voorproevertje van de hevige regen die nog te wachten staat. Wanneer we het restaurantje terug buiten gaan, is het opnieuw droog en stappen we nog eens binnen bij de historische panden van “L’Azienda Agricola Ercolani”. Dit wijndomein beschikt in Montepulciano over een shop en proeverij met een voor het publiek opengestelde wijnkelder uit de 14e eeuw die onder 7 gebouwen gaat. Knap. Wanneer we terug boven komen, is dat achteraan hun pand en passer je natuurlijk al hun wijnen en producten en wordt spontaan een ‘tasting’ met wat hapjes aangeboden :-). Om iets van herinnering aan Montepulciano mee te nemen naar huis en er daar nog eens van na te genieten, nemen we van het wijndomein een pakketje mee van de 3 klassiekers van de streek: een Rosso di Montepulciano (DOC), een Vino Nobile en een Vino Nobile Reserva di Montepulciano (beide DOCG).

Wanneer we terug aan de mobilhome zijn, begin het te druppelen en niet veel later gaan de hemelsluizen open. We besluiten (na een kort dutje :-)) naar de startplaats van onze wandeling van morgen te rijden en zetten ons op de ruime parking aan de termen van Bagno Vignoni. De regen blijft er ondertussen met bakken uitkomen. We kunnen alleen maar hopen dat de weersvoorspelling voor morgen en de komende dagen klopt, want dat zou de zon er moeten doorkomen.


Linken

 
30/04/2024


02.04.2024 – Circuit Bagno Vignoni

Het was deze nacht merkelijk frisser … maar dat voorspelt ook iets goeds: een open hemel … en dus minder wolken dan de voorbije dagen! En dat is het ook. We staan op onder straalblauwe hemel. Sinds ons vertrek thuis (ondertussen 3 dagen geleden), hebben we enkel regendagen gehad. Het is een verademing en onmiddellijk een heel ander beeld en beleving met de zon erbij.

Vandaag doen we een luswandeling vanuit Bagno Vignoni. Dat start met een afdaling naar de Fiume Orcia, de rivier die op de moment dat wij er zijn zich zeer sterk stromend een weg baant door het Val d’Orcia. Blijkbaar kan er tijdens de zomermaanden doorgewandeld worden met schoenen aan … maar daar zou nu geen beginnen aan zijn. De stroming is bijzonder hard.

Maar alvorens we aan de Fiume Orcia zijn passeren we nog het “drijvende marktplein”: zo wordt de piazza midden in het kleine kuuroord genoemd. Waar andere Toscaanse plaatsen een centraal plein hebben, heeft Bagno Vignoni een 48 bij 29m groot warmwaterbekken. Wanneer we er langs komen merk je inderdaad dat het water warm is en rookt. Er komen ook systematisch luchtbellen naar boven die duiden op de onderliggende warmtebron. Een unieke plek en de start van de luswandeling boven het Orcia-dal. Een wandeling die bij momenten heel drassig is met zeer plakkerige aarde die aan de wandelschoenen blijft hangen. Maar nadat we vanaf de Fiume Orcia terug stijgen in een beboste zone (een wat ongelukkig stuk tijdens zo’n mooie dag, want hier zie je werkelijk niks van de omgeving), wordt het systematisch terug droger. Eens boven zijn er prachtige panorama’s. Picknicken doen we in Vignoni Alto, een piepklein maar zeer verzorgd hoger gelegen dorpje … dat er volledig verlaten lijkt bij te liggen op 2 wandelaars na. Het blijkt een Nederlands koppel te zijn die de “Via Francigena” aan het stappen zijn. Ze hebben deze pelgrimsroute de voorbije jaren al in stukjes gewandeld en doen nu het laatste deel tot in Rome. Dapper.

Na de picknick is het enkel nog afdalen naar het begin van de wandeling en de plek waar onze mobilhome staat. Na ons te hebben opgefrist, besluiten we door te rijden naar de plek vanwaar onze volgende activiteit start, m.n. San Quirico d’Orcia. We lopen er ook nog eens tot in het dorpje dat best wel een mooie en verzorgde historische kern heeft. Qua drukte allerminst te vergelijken met Montepulciano gisteren.

De activiteit van morgen is een fietstocht naar Montalcino, maar we zullen eerst zien hoe het weer is. Er wordt immers nog een wisselvallige dag voorspeld (en daarna lijken alle weerapps het er over eens dat er terug zon zal zijn).


Linken

 
30/04/2024


03.04.2024 - Fietstocht San Quirico d'Orcia – Montalcino (onze “strade biance”)

Het is rustig ontwaken op de camperplaats in San Quirico d’Orcia. We kunnen het kalm aan doen, want de weersverwachting is dat het in de voormiddag grijs en bewolkt zal zijn, met na de middag wellicht meer zon. We kunnen dus beter wat later vertrekken.

Vandaag geen wandeling, maar een fietstocht. Het idee is om in een lus van San Quirico d’Orcia naar Montalcino en terug te fietsen (met onze in het najaar gekochte elektrische tourfietsen, uitgerust om op wat ruwer terrein te rijden). Daarvoor hebben we een tocht op het outdoor-platform “Komoot” gevonden die ons op het eerste zicht heel geschikt leek en een volledige lus vormde (m.a.w. geen delen waar je heen en weer dezelfde weg moest nemen). Maar dat bleek ter plaatste toch niet mogelijk omdat het op een bepaald moment om een privéweg ging en we daaroor toch zijn moeten terugdraaien. Daarnaast zagen we het toch niet zitten om op de drukke regionale weg te rijden (wat zo was in de lustocht van “Komoot”), waardoor we finaal een eigen variant hebben gereden. Op deze site staat de weg zonder het deel waar we hebben moeten terugdraaien). Een belangrijk deel van de rit gaat over een grintweg van het type waar de bekende “strade biance”-wielerwedstrijd (met aankomst in Siena) op gereden wordt. Dat deel was zeer goed te doen. Wat een ‘ander paar mouwen’ waren, was het klimwerk naar het centrum van Montalcino. Het ging hier niet om de reguliere weg voor auto’s maar een grindpad dat door tractors gebruikt wordt. En ook al hebben we elektrische ondersteuning, toch voelden we het aan de beentjes wanner we boven in het dorp stonden.

I.t.t. in Montepulciano eerder dit weekend, was het in Montalcino, het hart van de Brunello wijn, niet echt druk. Spijtig dat we nog ‘todderend’ over de grintweg terug naar onze camper moesten rijden, anders hadden we er enkele flesjes Brunello meegenomen (niet goedkoop, maar toch uniek om het van daar dan eens mee te nemen).

  Wat info over Montalcino en haar wijntraditie

De Brunello di Montalcino is een rode wijn die in 1967 de zevende wijn werd in Italië met de beschermde herkomstbenaming DOC. In 1980 realiseerde men de status van DOCG. De productiezone is beperkt tot Toscane, op het grondgebied van de gemeente Montalcino in het zuiden van de provincie Siena. De Brunello di Montalcino is (samen met Barolo, Barbaresco en Franciacorta) de meest gewaardeerde en duurstbetaalde Italiaanse wijn. Een fles van een goed jaar kan honderden euro's kosten.

Een Brunello heeft een verplichte rijping van 4 jaar en een Brunello Riserva 5 jaar, waarvan 2 jaar op hout. Een Brunello is gemiddeld na 10 jaar op dronk en is dan nog enkele jaren te bewaren. Veel huizen produceren naast Brunello een tweede, goedkopere wijn, de Rosso di Montalcino. Een Rosso wordt na een tot twee jaar op de markt gebracht en is dan over het algemeen ook direct op dronk en kan ca. 5 jaar bewaard worden. Langer is mogelijk, maar niet echt de bedoeling. Ook de Rosso di Montalcino heeft de status van een DOC. De gebruikte druif bij zowel de Rosso- als de Brunello di Montalcino is de Sangiovese Grosso of Brunellodruif, een kloon van de in Italië veel gebruikte Sangiovesedruif.

(Bron: Wikipedia)


De heenrit deden we nog onder een dichtgetrokken wolkendek, maar wanneer we na de middag terug rijden, is de zon doorgebroken. Een heerlijk ritje door een mooi landschap.

We blijven nog een extra nacht staan op de parking/camperplaats in San Quirico d'Orcia. Morgen trekken we opnieuw de wandelschoenen aan voor een tochtje tussen Pienza en San Quirico d'Orcia. Na het avondeten verwennen we onszelf nog op wat lokale Italiaanse specialiteiten: een kaas uit het dorp, wat charcuterie, Toscaanse ‘ragu’, broodjes met lokale olijfolie … en een Vino Nobile di Montepulciano :-).


Linken

 
30/04/2024


04.04.2024 - Pienza - San Quirico d’Orcia

Onze tweede nacht op de parking/camperplaats in San Quirico d’Orcia was opnieuw zeer rusting … al zijn we toen we pas in bed lagen wel opgeschrikt door een vreemd lawaai, een soort tromgeroffel. We denken dat het van een filmopname is die in voorbereiding was toen we ’s avonds nog in de historische stadskern waren. Daar waren toen gigantische activiteiten aan de gang om een filmset op te stellen op het binnenpleintje van een historisch huis. De hoeveelheid personeel dat daarvoor op de been was, met massa’s flight cases, cameramateriaal, verlichting e.d. doet beseffen hoe duur het maken van een film wel is. Maar verder dus een zeer rustige nacht. We hebben wel voor het eerst de wekker opstaan en dat heeft te maken met het feit dat we de laatste bus van de ochtend naar Pienza willen halen. Die gaat om 8u21. We maken vandaag geen luswandeling, maar verplaatsen ons eerst met de bus naar Pienza om dan terug te komen naar San Quirico d’Orcia.

In Pienza, waar het bij aankomst nog zeer rustig is, bezoeken we eerst het mooie, gezellige en verzorgde historisch stadsdeel. Echt de moeite waard. Na een koffietje op een terras (het is al aangenaam warm) starten we aan de wandeling van zo’n kleine 10km doorheen het Val d’Orcia. Hier is geen enkele wijngaard te bespeuren, maar overwegend met gras begroeide hellingen en bepaalde percelen die zijn klaar gelegd voor een gewassenteelt (nu nog niet te zeggen wat precies). We vragen ons af waar al dat gras voor dient, want we hebben hier nog niks van veeteelt gezien. Het hooi zal dus naar ergens anders gaan. Zonder kennis van zaken vermoeden we dat de ondergrond hier zich niet leent voor wijnbouw. We zitten hier immers midden tussen Montepulciano en Montalcino, wereldbekende mekka’s van kwaliteitswijn … dus als het enigszins zou kunnen zou je hier toch wijngaarden i.p.v. graslanden verwachten. Het is ons trouwens zowel in Montepulciano eerder deze week als gisteren in Montalcino opgevallen dat er niet zo super veel wijngaarden zijn. In bepaalde andere wijnregio’s wordt vaak elke vierkante meter benut. Hier wordt duidelijk niet voor massaproductie gegaan, maar voor beperktere hoeveelheden met een hoge kwaliteit (en bijbehorende prijs :-)).

We wandelen vandaag door een landschap dat Unesco-werelderfgoed is! Veel van de zo kenmerkende foto’s van Toscane zijn hier genomen … maar meestal wat later op het jaar wanneer het landschap – dat nu bijzonder groen is – transformeert naar goudgeel en dan prachtig contrasteert met de groene cipressenlanen.

Picknicken doen we op de grashelling aan ‘Cappella Della Madonna Di Vitaleta’ met San Quirico d’Orcia in het vizier. Niet veel later staan we dan ook terug aan de mobilhome. We frissen ons op, lozen het vuile water, vullen proper aan en vertrekken vervolgens naar onze volgende stopplaats. Dat is Siena, waar we morgen een stadsbezoek/wandeling hebben gepland.


Linken

 
30/04/2024


05.04.2024 - Siena

We hebben overnacht op een camping/camperplaats aan de rand van Siena. Best wel rustig. Geen enkele last van omgevingsgeluid gehad. Vandaag staat een bezoek van Siena op het menu. We hebben een toer gevonden op het internet die ons langs de meest interessante plekjes moet brengen. Omdat we aan de rand van Siena geparkeerd staan, komt het geheel toch uit op een wandeling van 8km.

Wat te zeggen over dit bezoek? Dan moeten we misschien eerst iets over onszelf zeggen: we houden niet van drukte en hectiek … en laat dat nu net datgene zijn wat in Siena heel sterk aanwezig is. Het feit dat in alle straten - hoe smal ze soms ook zijn - wagens mogen rijden, maakt dat je op geen enkel moment rustig kan rondwandelen. Is het niet voor een vespa of brommertje, dan is het voor een auto of zelfs autobussen die zich in die smalle straten manoeuvreren. Anderen zal het misschien minder storen, maar bij ons neemt het een bovenhand waardoor genieten van echt wel heel mooie zaken die Siena te bieden heeft wat op de achtergrond wordt geduwd. We zijn blij dat we Siena toch eens bezocht hebben en de vooraf uitgestippelde tour heeft ons geholpen om wat gestructureerd door de stad te lopen. Maar tegen de middag hebben we het toch gehad. In die mate zelfs dat we het idee dat we vooraf hadden om hier iets te eten, laten varen. In de plaats kopen we in een bakkerij een brood en focaccia voor in de mobilhome in alle rust op te eten. Tja … :-).

We nemen na het eten nog wat rust en rijden dan verder naar onze volgende uitvalsbasis. Dat is een camperplaats in Santa Lucia vlak bij het zeer bekende San Gimignano. Dit laatste stadje vormt samen met Siena (zo lezen we in een wandelgids) de meest bezochte plaatsen in Toscane. Maar we rekenen erop (net zoals we bv. in Montepulciano of Pienza hebben gemerkt) dat indien we er ‘s ochtends vroeg genoeg naartoe gaan, die drukte zeer goed meevalt. Aangezien we nu vlakbij gestationeerd zijn en we San Gimignano bij de start van een wandeling kunnen bezoeken, hopen we dus dat we de drukte kunnen mijden.

Hoe dan ook staan er vanuit waar we nu geparkeerd staan, voor de komende 2 dagen 2 wandelingen op onze planning. Zoals het er naar uitziet zullen we voor beide niet moeten wakker liggen van het weer. Het blijft zonnig met zeer aangename temperaturen.


Linken

 
30/04/2024


06.04.2024 - Santa Lucia - Montauto

Ook al ligt de camperplaats vlak naast de weg naar Santa Lucia, toch was het zeer rustig slapen. I.t.t. de weg naar het vlakbij gelegen San Gimignano is er weinig tot geen volk dat naar Santa Lucia moet. Een perfect plekje dus.

Wanneer we ontwaken hangt er nog een lichte mist over de Toscaanse hellingen. Die zien er momenteel heel groen uit en zullen zoals elk jaar de komende maanden een metamorfose ondergaan onder enerzijds de invloed van de steeds warmere en brandende zon en anderzijds minder regen tot periodes van lange droogte. Tegen en einde van de zomer en het begin van de herfst is het landschap veranderd van grasgroen naar strogeel. Mocht het ons ooit lukken eens terug te komen begin oktober, dan zouden we het hier wellicht niet meer herkennen.

De tocht van vandaag gaat van Santa Lucia in een lus naar het piepkleine, maar prachtig gelegen Montauto. Dat bestaat uit amper enkele huizen en een kerkje, maar zeer de moeite waard om eens tot daar te stappen. Wij komen er rond de middag aan en eten er onze picknick met tevens zicht op de ‘skyline’ van San Gimignano en haar typerende torens. Tijdens deze trip valt ons opnieuw op dat er geen overvloed is aan wijngaarden zoals in sommige andere wijnregio’s. De meeste boeren telen naast druiven ook olijven en je vind hier eigenlijk evenveel olijfboomgaarden dan wijngaarden. Mogelijk voor de betrokken boeren wat risicospreiding (?): indien de olijven het in een bepaald jaar wat minder doen, zijn er nog de druiven en de wijn en vice versa … het is maar een gok.

Rond San Gimignano wordt hoofdzakelijk het druivenras “Vernaccia di San Gimignano” geteeld (al is het zo dat het grondgebied van deze appellatie overlapt met dat van Chianti, waardoor producenten van Vernaccia di San Gimignano dus ook rode Chianti mogen maken). Vernaccia di San Gimignano is zowel de naam van de druif als de wijn die geproduceerd wordt. Vernaccia di San Gimignano is de eerste wijn in Italië die de status van DOC in 1966 verwierf. Dus vóór de Barolo, Amarone of Brunello wijnen. In 1993 verwierf het de DOCG status. Zowel de druif als zijn wijn hebben m.a.w. de ‘edele status’ verworven. De wijnen zijn voor het eerst in 1276 vermeld op belastingformulieren in de stadsarchieven. Vernaccia di San Gimignano is dus een witte wijn met een rijke historie.

  Wat info over Vernaccia di San Gimignano

De wijnproducenten van deze wijnen zijn verenigd in het “Consorzio del vino Vernaccia di San Gimignano”, opgericht in 1972. Volgens de productie voorschriften is het enige geoorloofde productiegebied voor de wijn het gemeentelijk grondgebied San Gimignano. Daarnaast dient deze wijn geproduceerd te worden van ten minste 85% Vernaccia di San Gimignano druiven en mag er maximaal 15% andere niet aromatische witte druivensoorten toegevoegd worden welke geschikt zijn voor teelt in Toscane. Echter de volgende druivensoorten mogen niet toegevoegd worden: Taminer, Muller Turgau, Moscatoo Bianco, Malvasia di Candia, Malvasia Istriana en ten slotte Incrocio Bruni 54. Sauvignon en Riesling mogen voor maximaal 10% opgenomen worden, alleen of samen.

Voor de Vernaccia di San Gimignano Riserva geldt een verouderingsperiode van minimaal 11 maanden in RVS of hout daarna gevolgd door een 3 maanden flesveroudering in de kelder alvorens deze wijn voor de verkoop vrijgegeven wordt. Daarnaast mag de productie per hectare niet meer dan 9.000 kg. bedragen en dienen de druiven gevinifieerd te worden en de wijnen te rijpen binnen het productiegebied.

Naarmate deze wijn in leeftijd toeneemt worden de gouden tinten in de wijn zichtbaarder en ontwikkelt ook de kenmerkende minerale geur van tufsteen zich.

(Bron: Vintaliani)


Linken

 
30/04/2024


07.04.2024 – Circuit San Gimignano & bezoek Volterra

Dit was onze 2de nacht op de rustige camperplaats in Santa Lucia. Vandaag staan we iets vroeger op, want we willen graag vóór de toeristische drukte San Gimingnano bezoeken om vervolgens van daaruit een luswandeling te maken. Het is vanuit Santa Lucia nog een dikke 2 km stappen alvorens we in San Gimignano zijn … maar het lijkt erop dat we gerust nog wat langer in bed hadden mogen liggen: hier is nog zo goed als niemand … maar zo hebben we het graag :-). Dit is zondermeer een mooi stadje en na Pienza op heden onze nummer 2 van dorpen/stadjes die de moeite waard zijn om ze te bezoeken.

San Gimignano is bekend om zijn veertien torens die het silhouet van de stad domineren. Deze zijn tussen de 12e en 14e eeuw door rijke families opgetrokken. De torens deden dienst als woning en versterking, maar vooral als prestigeobject. Op haar hoogtepunt had de stad 72 torens. In de late middeleeuwen was deze stad erg welvarend omwille van diens ligging aan de pelgrimsroute naar Rome. Maar de pestepidemie van 1348 en later de omlegging van de pelgrimsroute betekenden de economische ondergang, maar wel het behoud van zijn middeleeuwse karakter. In 1990 is het historische centrum van San Gimignano opgenomen in de UNESCO-werelderfgoedlijst. Het is een van de best bewaarde middeleeuwse stadjes van Toscane en het is daardoor tevens een van de drukst bezochte … maar daar hebben we dus zo vroeg in de ochtend (het is rond 9u wanneer we daar zijn) geen last van: het ligt er nog rustig bij.

Na een stadswandelingetje starten we vervolgens aan een bekende luswandeling rond de stad met een aaneenschakeling van mooie Toscaanse landschappen waarbij San Gimignano steeds in het vizier blijft. De mist die op bepaalde plaatsen nog wat blijft hangen, levert mooie foto’s op. Gaandeweg komt de aanvankelijk gesluierde zon er helemaal door en wanneer we vlak voor de middag terug naar San Gimignano stijgen, voelt de zon best al brandend aan.

We eten iets op het centrale plein op een terrasje van één van de talrijke restaurants en genieten van een de lokale witte ‘Vernaccia di San Gimignano’-wijn.

Wanneer we terug aan de mobilhome zijn, besluiten we onmiddellijk door te rijden naar Volterra. Daar zijn we op gekomen omdat het op de lijst staat van de mooiste dorpen van Toscane. We vinden er een plek op een ruime camperparking (waar we zelf elektriciteit kunnen nemen en dus de fietsbatterijen kunnen opladen) en besluiten meteen nog een stadswandeling te maken. Op dat moment staat de zon wel al laag en is het niet meer mogelijk alles te fotograferen. Dat zal ik morgenvroeg nog eens overdoen ( de stadswandeling is maar iets meer dan 2 km :-)). Maar we kunnen nu al zeggen dat dit stadje ons niet meteen hard kan bekoren. We zijn wellicht verwend door wat we de voorbije dagen al hebben gezien. Leuk is wel dat je vanaf de omwalling de Middellandse zee ken zien. We hadden dat zelf niet in de gaten, maar hoorden dat een Engelstalige gids aan enkele toeristen vertellen en effectief … echter met zoveel tegenlicht en een laaghangende zon, waardoor een duidelijk foto trekken niet mogelijk was. Misschien morgenvroeg (als er geen mist hangt).

Het is twijfelachtig dat we hier morgen nog lang blijven. Wellicht rijden we al vrij snel door naar de laatste regio van deze vakantie: het hart van de Chianti.


Linken

 
30/04/2024


08.04.2024 – Volterra & Panzano in Chianti

Het wordt alweer een zonnige dag. Zoals we gisteren al wat in gedachten hadden, hernemen we de standswandeling in Volterra om bij volle licht (en niet bij een laaghangende en al wat ondergaande zon gisteren in de late namiddag) de mooiste stukjes van de stad nog eens te fotograferen. Zoals gisteren al aangegeven, bekoort het ons niet heel hard. Het had mogelijk met de verwachting te maken dat het op de lijst staat van mooiste dorpen in Toscane.

  Wat info over Volterra

Volterra is een oud stadje dat gesticht werd door de Etrusken in de achtste eeuw voor Christus. Van de aanwezigheid van de Etrusken in Volterra zijn bijzonder veel bodemvondsten gedaan.

De stad werd door de Etrusken Velathri genoemd. De stad was één van de belangrijkste economische pijlers van deze vroege beschaving. Dit had hoofdzakelijk te maken met de grote hoeveelheid zilver en ijzer die hier in de grond te vinden was. Daarnaast waren de valleien rondom het stadje ideaal voor veeteelt en landbouw. Na de Etrusken kwamen de eerste eeuw voor Christus de Romeinen die de naam van de stad veranderden in Volterra. Deze lieten onder andere het theater van Volterra bouwen dat nog steeds één van de belangrijkste bezienswaardigheden van Volterra is. Het theater is de na opgravingen in de vorige eeuw gedeeltelijk gerestaureerd en opnieuw opgebouwd.

Eén van de belangrijkste bezienswaardigheden van Volterra is het fort van de Medici. Dit fort is helaas niet toegankelijk voor het publiek aangezien het tot op de dag van vandaag in gebruik is als staatsgevangenis. Grote borden waarschuwen toeristen ervoor dat er geen foto’s van het fort gemaakt mogen worden.

Het belangrijkste religieuze bouwwerk van Volterra is de Duomo di Volterra. De huidige kathedraal is gebouwd in de twaalfde eeuw en werd uitgebreid in de dertiende eeuw. Het is vrijwel zeker dat de kathedraal gebouwd is op de resten van een nog veel oudere kathedraal uit de negende eeuw die op zijn beurt weer was gebouwd op de resten van een oude kerk uit de zesde eeuw. De huidige kathedraal lijkt aan de buitenzijde wat sober maar de binnenzijde met zijn verlaagt en rijkelijk versierd plafond is dat zeker niet. Jammer genoeg is de kathedraal maar beperkt geopend voor het publiek. Voor de kathedraal is het baptisterium van Volterra te vinden.

Het voormalige stadhuis van Volterra Palazzo dei Priori doet tegenwoordig dienst als museum en toeristische attractie. Je kunt namelijk de klokkentoren beklimmen. Dit is een steile klim via smalle ijzeren en stenen trappen die veel te smal is voor stijgend en dalend verkeer. Eenmaal boven wordt je getrakteerd op een schitterend uitzicht over Volterra en de valleien om de stad. Met name het zicht op de Duomo di Volterra is erg mooi. Wil je meer van de geschiedenis van Volterra en de Etrusken weten breng dan een bezoek aan het Museo Guarnacci.

(Bron: www.mooistedorpjes.nl/italie/toscane)


Daarna rijden we door naar de Chianti-regio waar onze eerste stop Panzano is. We parkeren er op een camperplaats waar we in het uiterste hoekje kunnen staan met een mooi uitzicht over het landschap. We eten nog iets en beginnen dan aan de wandeling die we er hadden gepland. Het is ondertussen warm en zweterig geworden. Veel drinken is de boodschap. Bij de wandeling – die we van het Komoot-wandelplatform hebben gehaald – zijn wel wat bedenkingen te maken omdat we enkele keren geconfronteerd worden met wandelpaden die door wijngaarden gaan die zijn afgespannen. Het vraagt weinig moeite om de afsluitingen (vaak niet meer dan rechtopstaande betonnetten) te open en toe te maken en er dus doorheen te gaan, maar het geeft wel het gevoel dat dit niet de bedoeling is en er op elk moment dus iemand kan afkomen om ons terug te sturen. Eénmaal waren er mensen met de snoei bezig en waren ze heel vriendelijk om te zeggen dat het geen probleem was om er door te komen, maar de andere keren hebben we het ongevraagd moeten doen. Dus wat ons betreft om die reden geen wandeling om aan te bevelen.

Wanneer we terug in Panzano aankomen, kloppen we een aan bij “Enoteca Baldi” (een gekregen tip om daar eens langs te gaan) om er later op de avond iets te komen eten en wat wijntjes te proeven. Een grote meevaller zo blijkt later. Zalige gerechtjes en lekkere wijntjes … al is wat ze er hebben aan wijn echt wel overweldigend. Wij hebben geproefd van de kaart waar per glas bestellen mogelijk was, maar we kregen ook het ‘boek’ met de wijnen per fles. Dat ‘boek’ telde 58 pagina’s met elke zo’n 20 à 30 vermeldingen per pagina … dus ze hebben zo’n 1.500 verschillende wijnen beschikbaar. Te onthouden geproefde Toscaanse wijntjes zijn Chianti Classico Riserva van Castognoli (rood) en Vernaccia ‘Selvabianca’ van Il Colombaio di S. Chiara. Opvallend was dat meerdere van de gastentafels elkaar en de eigenaar/sommelier bleken te kennen. Telkens er een nieuw groepje bijkwam werd er uitgebreid getutoyeerd. Aan elk van die tafels werd Engels gesproken, alhoewel er ook telkens wel één of meerdere personen bij bleken te zitten die perfect Italiaans spraken. We stelden ons de vraag wat al die groepjes van mensen met elkaar zou binnen … en wat de link was naar de sommelier die ze blijkbaar allen goed kenden … We zijn niet verder gekomen dan dat het eigenaars van B&B’s uit de buurt waren die elkaar en de eigenaar kennen en daar dan waren met groepjes van gasten. Aan sommige tafels liepen de lyrische discussie over één specifieke fles wijn hoog op. Gepassioneerde mensen (en we denken ook wel professioneel betrokken aan de wijnbouw). Zondermeer een geslaagd afsluiter van de dag.


Linken

 
30/04/2024


09.04.2024 - Greve in Chianti - Montefioralle

Na het lekkere eten en de sublieme wijntjes van gisterenavond in “Enoteca Baldi” hebben we goed geslapen op de zeer rustige camperplaats in Panzano. Wanneer we opstaan is het nog wat grijs, maar er wordt desalniettemin een zonnig dag voorspeld … en ongeveer een uurtje later blijkt dat ook zo te zijn en breekt de zon door de grijze wolken.

Na het ontbijt verplaatsen we ons naar een dorp verder, m.n. Greve in Chianti. Daar vinden we een plekje op een zeer rustige camperplaats net buiten de dorpskern. Van hieruit staat een wandeling op het programma die ons brengt naar het zeer pittoreske Montefioralle of ook wel Castello di Montefioralle genoemd. Het is een klein middeleeuws dorpje waar de tijd wel stil lijkt te hebben gestaan. Gesticht in 1088 langs een handelsweg die de valleien van de Elsa, de Arno en de Pesa verbindt, heeft Montefioralle zijn middeleeuws karakter praktisch volledig behouden. Getuigen daarvan zijn onder andere de stadsmuren met torens en toegangspoorten, de pittoreske steegjes en de middeleeuwse woningen.

Wanneer we door de straatjes van Montefioralle lopen, kijken we uit naar een plekje waar we onze meegenomen picknick kunnen opeten … tot we plots een zeer idyllisch gelegen terras van het restaurantje “Il Guerrino “ (en o.i. enige restaurant in dat dorp) zien liggen op het einde van een smal steegje. We zijn verkocht en houden onze sandwiches bij voor het avondeten en genieten in de plaats op het terras met een mooi uitzicht van een schotel kaas & vlees … en een wijntje van de eigenaar zelf. We komen er op een uniek moment voor het koppel wijnmakers van “Campo al Sole”, want ze hebben pas 2 weken geleden dit restaurant – waar hun wijn reeds verkocht werd – overgenomen. De wijnmaker zelf heeft ons aan tafel bediend. Die mensen kunnen het niet anders dan druk hebben, want naast wijn, maken ze ook nog olijfolie (waar we wat van hebben meegenomen) en nu dus ook nog dit restaurantje. We hebben ze vanzelfsprekend alle succes gewenst met hun (nieuwe en bestaande) plannen alvorens onze tocht verder te zetten. Die brengt ons nog langs Greve zelf waar we verrast waren van het mooie dorpsplein. Hier geen middeleeuwse gebouwen, maar best wel mooi.

Vanavond en vannacht wordt regen voorspeld. Dat zal het weer van morgenochtend nog beïnvloeden, maar de zon zou er wat later dan de voorbije dagen toch moeten doorkomen (althans dat is de voorspelling). Nog af te wachten, maar niet al te vroeg aan de dagactiviteit beginnen is wellicht de boodschap.


Linken

 
30/04/2024


10.04.2024 - Greve in Chianti - Castello di Verrazzano

We ontwaken bij wat lichte regenval. Minder hevig dan wat voorspeld was, maar dat neemt niet weg dat het dichtgetrokken weer is dat nog niet uitnodigt om op stap te gaan. De weerapps voorspellen dat het rond 11u zou uitklaren en we de zon terug zouden zien. Effe rustig aan ontwaken en ontbijten is dus het motto.

Vandaag staat de laatste wandeling van deze vakantie op het programma. Deze vertrekt net als gisteren vanop de camperplaats net buiten het centrum van Greve in Chianti.

Het lijkt er aanvankelijk op dat de weerapps zich hebben vergist want rond 11u is er allerminst sprake van opklaringen. Het blijft af en toe wat miezeren, maar we besluiten toch rond dat uur te vertrekken omdat in de late namiddag hevigere buien worden voorspeld. Liever dan nu nog in wat licht gedruppel lopen dan te laat vertrekken en doornat terug aan te komen. Het eerste anderhalf uur hebben we de regenjas enkele keren aan en uit. Maar wanneer we aan het picknicken zijn (met de regenjas aan), keert het weer in luttele minuten en breekt de zon volop door. Dit hadden we niet meer verwacht. Een meevaller, want “under the Tuscan sun” (leuke film trouwens :-)) is het toch aangenamer wandelen dan in een grijs landschap.

Een groot deel van de wandeling hebben we “Castello Vicchiomaggio” in het vizier. Het licht prachtig gelegen op een heuveltop. Deze tocht gaat niet tot daar, maar komt er wel vlakbij wanneer we het wijndomein “Castello di Verrazzano” passeren.

Wanneer we de mobilhome naderen komen er wat dreigende wolken opzetten, maar we houden het droog. Enkel in de late namiddag vallen er nog even wat druppels. Vanaf nu zou het terug voor langere tijd droog blijven, maar voor ons nadert het einde en is alleen het weer voor morgen nog van belang. Dan plannen we nog een fietstocht vanuit Panzano.


Linken

 
30/04/2024


11.04.2024 – Fietstocht Panzano in Chianti - Castelvecchi - Volpaia

De laatste actieve dag van deze vakantie. Vanaf morgen beginnen we aan de rit terug naar huis. Maar eerst staat er nog een panoramische fietstocht op het programma. Na het ontbijt wachten we nog even af tot de zon het ‘ochtendgrijs’ heeft verdreven. Rond 9u30 zitten we op de fiets. Het meest vervelende stuk is de weg tussen Greve en Panzano omdat dit een drukke baan is. Maar vanaf Panzano slaan we rustige wegen in en gaat het grootste deel over grintwegen, de zogenaamde ‘stade bianci’ … en onze fietsen en fietszakken zullen dat geweten hebben, want dat brengt best wel wat stof met zich mee. Maar dat nemen we er graag bij, want het zijn relatief rustige wegen, met tal van mooie, panoramische uitzichten.

Picknicken doen we in het bergdorpje Volpaia, dat op dat moment niet alleen baadt in de zon, maar ook in de rust.

Na Volpaia, stijgt het nog even door, maar we bereiken al snel het hoogste punt van de tocht. Vanaf dan is het haast ‘non-stop’ dalen richting Greve in Chianti. We komen er op een perfect tijdstip aan om op het mooie dorpsplein van Greve nog een gebakje en een koffie mee te pikken :-). We besluiten hier straks nog eens terug te komen voor het avondeten … en dan zit deze reis er definitief op. Morgen plannen we vroeg te vertrekken en in de Elzas te overnachten. Op die manier zijn we (als alles goed loopt) zaterdag in de late namiddag terug thuis.

Wat te zeggen over deze reis? Vooreerst heeft de zon enorm deugd gedaan nadat we in België maanden aan een stuk alleen maar regen hebben gekend. Als wandelgebied is Toscane wat tegengevallen. Het is er vaak niet echt op voorzien voor wandelaars en zoals eerder vermeld in dit verslag liepen we soms op hekken rond wijngaarden, waardoor we niet verder konden, tenzij we die toch openden (en vanzelfsprekend terug sloten) … maar dat was dan toch met het gevoel dat we iets aan het doen waren wat niet hoort. Soms stond aan dergelijke hekken aangegeven dat je er als wandelaar door mocht, maar niet altijd. Wat de streek natuurlijk wel uniek maakt zijn de talrijke pittoreske dorpjes met vaak nog Middeleeuwse roots … en vanzelfsprekend het eten en de wijn! Wanneer we hier nog eens naar terug komen, zou het leuk zijn dat eens eind september, begin oktober te kunnen doen zodat we het door zon en beperkte regen getransformeerde landschap kunnen zien. Vele van de typische Toscaanse foto’s zijn in die periode getrokken met de goudgele heuvelende landschappen. In het bijzonder is Val d’Orcia en de streek tussen Montepulciano en Montalcino dan ‘the place to be’.

Waar we geen antwoord op hebben gevonden is waar al het gras naartoe gaat van de hier toch wel talrijke weilanden (nog meer in de streek rond Val d’Orcia dan in de Chiantie-regio die meer bosrijk is). We hebben in die 14 dagen geen enkele koe zien grazen … alhoewel hier wel heel veel kaas en vleeswaren genuttigd worden. Het wordt dus allemaal van elders uit Italië ingevoerd … alhoewel hier dus wel heel wat grasland is en dus mogelijkheid voor veeteelt.

Wat we hier ook hebben geleerd is dat snelheidsaanwijzingen geen betekenis hebben. Je bent echt niet goed bezig om je daar aan te houden, neen echt, je houdt gewoon het verkeer op en maakt anderen zeer zenuwachtig wanneer je dat doet. Het gros van de regionale wegen in Toscane zelf zijn 2-vaksbanen, maar enorm bochtig waardoor er haast nooit stippellijnen als markering tussen de 2 rijrichtingen staan, maar zowat steeds volle lijnen. We hebben geleerd dat een volle lijn op de weg eerder een artistiek gegeven is, maar helemaal niks met verkeersreglementering te maken heeft. We zijn heel vaak een snelheidsbeperking van 40 km/u tegen gekomen . Wel, we hebben in combinatie met de volle lijnen op de weg geleerd dat die borden vermoedelijk betekenen: minstens 40 per uur rijden én gewoon voorbijsteken als je enigszins kan :-).

Een minpuntje en iets waar we ons meermaals aan hebben geërgerd zijn de brandhaarden die veelvuldig worden aangestoken op de velden met het snoeiafval van de olijfbomen. Soms hingen valleien daardoor helemaal in de rook. M’n gezond verstand zegt dat het toch mogelijk moet zijn dat – net zoals bij ons – het snoeiafval naar een containerpark of een centrale plek te brengen waar het wordt opgehaald voor compostering. Veel milieuvriendelijker. Maar dat was een klein minpuntje (maar wel opvallend, want dagelijks veelvuldig meegemaakt) van een verder geslaagde vakantie in Toscane. Ciao!


Linken

 
30/04/2024


12.04.2024 – Terugreis (met tussenstop in Haut-Koeningsbourg)

We hebben als ambitie van zodra de zon is opgekomen aan de terugrit te beginnen. Na het ontbijt laten we de vuilwatertank van de mobilhome nog leeg en rond 6u30 zijn we op weg. Aanvankelijk nog even op de bochtige regionale wegen van Toscane, maar al snel zitten we op de autostrade richting Firenze.

Het gaat bijzonder vlot tot vlak na de Gotthard-tunnel in Zwitserland. Dan hebben we enkele malen kleinere files. Toen we in het heenrijden hier passeerden was het rotweer. Rukwinden trokken en duwden aan de mobilhome, het zicht was nul-komma-nul en er was zelfs wat (weliswaar geruimde) sneeuw gevallen. Vandaag is het zeer zonnig en smelten we weg wanneer we de prachtige landschappen zien in een mix van nog sterk besneeuwde toppen en het lentegroen van de bomen en de alpenweiden afgewisseld met de mooie Zwitserse huizen en hutjes. Landschappen die ons eerlijk gezegd toch meer genegen zijn dan die van Toscane. In de afsluiter van het verslagje van gisteren staat dat het zondermeer een geslaagde vakantie was en we zijn blij Toscane bezocht te hebben. Maar het komt niet in onze top van reeds bezochte regio’s. Dan staan gebieden met ongerepte natuur bij ons eerlijk gezegd toch meer bovenaan.

Overnachten die we op de zeer ruime parking (met een specifiek gedeelte voor campers) van Haut-Koeningsbourg. Morgen staat ons nog een trip van iets meer dan 500 km te wachten. Als alles wat meezit zijn we tegen het avondeten terug thuis.

 
30/04/2024


13.04.2024 – Vervolg terugreis

Een rustige nacht op de camperparking van Haut-Koeningsbourg. Net als gisteren zij we om 6u30 op weg. We hebben nog lichte verkeershinder maar zijn nog voor 14u thuis.

 
30/04/2024

2024 - Toscane


Wandelbeschrijvingen

Hieronder staan de linken naar de details van de wandelingen en uitstappen die we tijdens deze reis maakten.


  Val d'Orcia

  Siena & regio rond San Gimingiano

  Chianti regio

Foto's

Hieronder staan rechtstreekse linken naar de foto's van de wandelingen en uitstappen.



Gebiedsbeschrijving

Hieronder staan de linken naar de gebieden/streken die we tijdens deze reis bezochten.



Map

Op de map staan de plaatsen/wandelingen aangeduid die we in deze streek (en omgeving) maakten. Op de iconen kan verder worden doorgeklikt naar meer details rond de bijbehorende activiteit.